Mikel Laboa, Oroitzen zaitudanean, ama, 14 (1994)
Oroitzen zaitudanean, ama–
Sukaldean egoten zara
Mahaia bostentzat iminita,
Aulkian eseri eta
Leihotik begira,
Kristala lausotzen duen lurrina kendu gabe,
eta ni -badakit-
Zeure begien hondoan nagoela.
Cuando te recuerdo, madre–
Estás en la cocina
La mesa está puesta para cinco,
Sentada en la silla,
Miras por la ventana
Sin quitar el vaho que empaña el cristal,
Y yo –lo sé-
estoy en el fondo de tus ojos.
(Letra original en euskara: Joseba Sarrionandia;
Música: Mikel Laboa-Popular-Joseba Tapia)
Traducción basada en esta: http://eu.musikazblai.com/traducciones/mikel-laboa/oroitzen-zaitudanean-ama/
